Wyizolowane z imbiru nanolipidy pomagają w leczeniu raka jelita grubego, dostarczając leki przeciwnowotworowe do patologicznych komórek – wynika z badań opublikowanych przez pismo „Molecular Therapy”.

Amerykańsko-chiński zespół naukowców przearanżował układ lipidów w wyizolowanych z imbiru nanocząstkach o nazwie GDNP2. Powstałe w ten sposób tzw. nanowektory zmodyfikowano za pomocą kwasu foliowego, wykazującego silne powinowactwo do receptorów folianowych. Ekspresja tych receptorów jest duża w guzach, z kolei w prawidłowych komórkach jest niemal niewykrywalna.

Stworzone przez naukowców nanowektory wykorzystano następnie do dostarczania leku cytostatycznego (doksorubicyny) do komórek nowotworowych. Zaobserwowano wówczas, że komórki raka jelita grubego szybko wychwytywały nanowektory, co skutecznie hamowało wzrost guza.

Co więcej, nanowektory znacznie szybciej uwalniały lek w środowisku guza niż dotychczas dostępne metody, co sugeruje, że ta forma dostarczania leku mogłaby zredukować skutki uboczne doksorubicyny.

Obecnie stosowane w leczeniu raka jelita grubego metody nie są w stanie odróżnić komórek nowotworowych od komórek zdrowych, co skutkuje z jednej strony niewystarczającymi rezultatami leczenia, a z drugiej – szkodliwym działaniem na komórki zdrowe.

Jak zauważa dr Didier Merlin, jeden z autorów badań, imbiropochodne nanowektory nie mają toksycznego działania i mogą być produkowane na dużą skalę.

Przy badaniach współpracowali naukowcy z Uniwersytetu Stanowego Georgia, Atlanta Veterans Affairs Medical Center, Uniwersytetu Medycznego Wenzhou w Chinach i Uniwersytetu Południowo-Zachodniego w Chinach.

źródło: rynekzdrowia.pl